Iets knaagde in elk geval al een poosje aan mij. Het idee, het gevoel dat ik er niet uithaal wat er in mij zit. Dat ik niet toekom aan hetgeen ik mezelf ten diepste wens. Dat ik meer te bieden en te delen heb. En dat het dus tijd was om de betekenis die ik aan alcohol heb gegeven (hoort erbij, staat gelijk aan genieten, het goede leven, heb je nodig als verzetje etc) te gaan herzien.

Het wil wel eens gebeuren dat woorden die je al je hele leven hoort en gebruikt opeens als nieuw bij je binnen komen. Stap voor stap, is er zo eentje voor mij. Een uitspraak waar je gedachteloos een gaatje mee kunt vullen maar die - als je hem tot leven brengt en praktiseert - van onschatbare diepte en kracht blijkt te zijn.

Hoe gaat het? In werkelijkheid wil ik weten hoe het leven op dit moment voor je stroomt. Ik realiseerde me laatst dat we soms vergeten dat 'hoe het met ons gaat' niet zo eenzijdig afhangt van hoe goed we het doen, of we goed presteren, of we veel geluk hebben. Of we genoeg gestudeerd hebben, verstand van zaken hebben, geaccepteerd worden in een omgeving of in een bepaalde rol. Of het ons goed gaat verwijst misschien nog wel meer naar de mate waarin we ons werkelijk verbonden voelen met het leven. Heb je het gevoel dat het leven vóór je is en voel je je ten diepste veilig verbonden met jouw levenslijn? Wéét je dat het klopt dat je er bent, dat hetgeen voorbij komt precies op tijd komt en exact hetgeen is wat jij kunt dragen, ook al kun je het je in het moment misschien niet voorstellen?

Twee weken geleden kwam ik terug van vakantie, en niet zomaar één. Ik heb letterlijk bergen beklommen waarvan ik nooit had gedacht dat ik het zou kunnen. En daarin kwam ik mezelf behoorlijk tegen. Onder leiding van Lotje Dekker van Lot of Life heb ik met een groep een 5-daagse hike gemaakt rondom de Argentera in Italië. Wat dat teweeg bracht valt bijna niet in woorden te vatten.

Ongeveer een jaar geleden was ik met Meysam (toen net 4) onderweg voor boodschappen toen hij naar een vrachtauto met koeienplaatjes wees. ‘Kijk mama er staan koeien op!’ ‘Ja schat, er zitten koeien in’. Wat volgde was de waarom en de uitleg van mij. Meysam was vastbesloten: ‘we gaan nú de koeien vrijmaken en alle mensen vertellen dat ze geen vlees meer mogen eten’!